«Οι διοικητικές αλχημείες δεν θα βοηθήσουν τη ζωή των παιδιών - ασθενών» (Άρθρο στο kontranews.gr)

Μέσα σε δικαιολογημένες σφοδρές αντιδράσεις από φορείς επιστημόνων, σωματεία
εθελοντών και εργαζόμενων, η κυβέρνηση έφερε στη βουλή, με διαδικασίες εξπρές
μάλιστα και ελάχιστη διαβούλευση, το νομοσχεδίο για τη σύσταση του νέου Ογκολογικού
Κέντρου Παίδων, ένα νομοσχέδιο με πολλά κενά αλλά και ακόμη περισσότερα θολά
σημεία.
Η βιασύνη και η έλλειψη διαλόγου με τους άμεσα ενδιαφερόμενους που επέδειξε η
κυβέρνηση στο συγκεκριμένο θέμα είναι πραγματικά ακατανόητη, αφού απέτυχε πλήρως
στην πράξη να εξηγήσει τη σκοπιμότητα της κίνησης αυτής, μιας κίνησης που αγγίζει πολύ
ευαίσθητες χορδές καθώς αφορά την υγεία μικρών παιδιών.
Με την μετατροπή του Ογκολογικού Κέντρου των Παίδων σε ΝΠΙΔ, έχουμε για πρώτη φορά
την απόσχιση και την αυτονόμηση τμημάτων δημοσίων νοσοκομείων. Για πρώτη φορά θα
υπάρξει πλήρης παραχώρηση της λειτουργίας, της διοικητικής δομής, της χρηματοδότησης
και των πόρων του Υπουργείου Υγείας, τμημάτων του ΕΣΥ σε φορέα Ιδιωτικού Δικαίου.
Το παράδοξο της υπόθεση όμως είναι ότι η αυτοτέλεια του Ογκολογικού Κέντρου αφορά
μόνο τη διοίκηση και τη χρηματοδότηση, ενώ κατά τ’ άλλα, θα εξαρτάται πλήρως από το
προσωπικό και τον εξοπλισμό των δύο παιδιατρικών νοσοκομείων.
Στην πραγματικότητα δηλαδή δεν θα υπάρχει αυτοτέλεια καθώς η αντιμετώπιση των
ογκολογικών περιστατικών θα εξαρτάται από τις υπηρεσίες πολλών ειδικοτήτων που
ανήκουν στα δύο νοσοκομεία και όχι στο ΝΠΙΔ δημιουργούμενο Κέντρο, γεγονός που
καθιστά εξαρχής προβληματική τη λειτουργία του.
Η απορία που προκαλεί η κίνηση αυτή είναι ακόμη μεγαλύτερη αν αναλογιστεί κανείς ότι
οι δύο ογκολογικές μονάδες των νοσοκομείων Παίδων αποτελούν διεθνές κέντρο
αναφοράς για την ογκολογική παιδιατρική φροντίδα, ακολουθούν τα πιο σύγχρονα
πρωτόκολλα θεραπείας και δεν υπολείπονται σε τίποτα στην έρευνα και στην εκπαίδευση.
Και όπως συνηθίζουμε να λέμε, «ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάξει», εκτός αν έχουμε κάτι
άλλο στο μυαλό μας…
Με ποιο τρόπο λοιπόν θα ωφεληθούν οι μικροί ασθενείς, που είναι και το ζητούμενο; Τι θα
βελτιώσει στη φροντίδα των μικρών ασθενών η σύσταση ΝΠΙΔ, τη στιγμή μάλιστα που δεν
θα υπάρξει μετεγκατάσταση των αποσπώμενων κλινικών στον χώρο του Κέντρου, αλλά
μόνο διοικητική μεταφορά;
Το επόμενο θολό σημείο της κίνησης αυτής αφορά το προσωπικό πάσης φύσεως. Αυτή τη
στιγμή δεν υπάρχει σαφής διάταξη για όλο το προσωπικό, τακτικό, επικουρικό, με ειδική
σχέση εργασίας, προσωρινό, με σύμβαση ορισμένου χρόνου, ενώ δεν γνωρίζουμε τι θα
γίνει με όσους δεν θα αιτηθούν τη μεταφορά τους από την ογκολογική μονάδα παίδων του
Αγία Σοφία στο ΝΠΙΔ.

Μείζον ζήτημα επίσης αποτελεί και το θέμα των μισθών, ποιο θα είναι το ύψος τους και
ποιος θα τους καθορίσει. Η οικονομικές ανισότητες που νομοτελειακά θα δημιουργηθούν
θα προκαλέσουν σημαντικά προβλήματα εύρυθμης λειτουργείας καθώς μέσα στο ίδιο
Κέντρο θα υπάρχει προσωπικό δύο ταχυτήτων, εκείνοι που θα αμείβονται με μισθούς
δημοσίου και εκείνοι που θα αμείβονται με μισθούς ΝΠΙΔ.
Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι η απόσπαση κλινικών από τα δύο δημόσια παιδιατρικά
νοσοκομεία, δεν συνεπάγεται ορατό όφελος ούτε για τους μικρούς ασθενείς, ούτε για το
ΕΣΥ, καθώς οδηγεί σε κατακερματισμό των δομών του συστήματος υγείας, δημιουργεί
ανισοτήτες μεταξύ των εργαζομένων και μεταξύ των δομών του κέντρου.
Αντί λοιπόν για διοικητικές αλχημείες, η πολιτεία πρέπει να επικεντρωθεί στην ουσιαστική
ενίσχυση των παιδιατρικών νοσοκομείων, που μαστίζονται από τις ελλείψεις σε
ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και εξοπλισμό.
Τι σημασία έχει η γραφειοκρατική αυτή αντιμετώπιση της υγείας όταν τα Νοσοκομεία
Παίδων πάσχουν από τραγική υποστελέχωση, πολύωρες αναμονές στα επείγοντα, μεγάλες
λίστες χειρουργείων, ελλείψεις σε κρίσιμες ειδικότητες;
Η βελτίωση της κατάστασης αυτής επιτυγχάνεται μόνο μέσα από την ενδυνάμωση του ΕΣΥ
σε όλα τα επίπεδα και όχι μόνο στο κέντρο αλλά και στην περιφέρεια, καθώς Ελλάδα δεν
είναι μόνο η Αθήνα, και όχι με τη δημιουργία νομικών οντοτήτων.