«Αναζητώντας ισονομία, ισότητα» (Άρθρο στο naftemporiki.gr)

Αντί για λουλούδια και καρδούλες, ίσα δικαιώματα

Κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου «γιορτάζουμε» την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, μια
ημέρα εν πολλοίς παρεξηγημένη καθώς στην ουσία σηματοδοτεί την επέτειο των
κινητοποιήσεων των σουφραζέτων στη Νέα Υόρκη το 1909, οι οποίες διεκδίκησαν
καλύτερες συνθήκες εργασίας, μεγαλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου και όχι μια
ανάλαφρη γιορτή.
Σήμερα η ημέρα αυτή χρησιμοποιείται δίχως μνήμη και χωρίς ουσιαστική υπόσταση
ως η μέρα της γυναίκας, της μανούλας, της συντρόφου, της φίλης, μιας ημέρας που
στέλνεις ευχές και προσφέρεις λουλούδια.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας έχει καθιερωθεί ως δικαιολογία για το υποκριτικό
ενδιαφέρον για το φύλο που εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται «αδύναμο», δηλαδή ως
κατώτερο, και ταυτόχρονα δίνει ένα ακόμη άλλοθι ώστε να αντιμετωπίζεται και ως
κατώτερο.
Την ημέρα αυτή λοιπόν αντί λουλουδιών ζητάμε την κατάρριψη των σεξιστικών κλισέ
που ακολουθούν εκατομμύρια γυναίκες στην καθημερινότητα τους.
Ζητάμε για την ίδια δουλειά να μην παίρνουμε τα δυο τρίτα του μισθού των ανδρών
συναδέλφων μας.
Ζητάμε θεσμική παρέμβαση ώστε να καταπολεμηθούν οι γυναικοκτονίες και η
έμφυλη βία στην Ελλάδα, που έχουν πάρει διαστάσεις επιδημίας τα τελευταία χρόνια.
Ζητάμε κράτος πρόνοιας για όλες τις γυναίκες χωρίς διακρίσεις.
Ζητάμε την δέσμευση της Πολιτείας και της κοινωνίας για να εξασφαλίσουν
πραγματικά ισότιμο ρόλο, ίσες ευκαιρίες και σεβασμό στις γυναίκες.
Ζητάμε την ίση συμμετοχή γυναικών και ανδρών στα κέντρα λήψης αποφάσεων, και
αυτό φυσικά συμπεριλαμβάνει και τον τομέα της πολιτικής.