Συνέντευξή μου στο «thesocialist.gr»

ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Με τι ασχολείσαι Σοφία αυτόν τον καιρό;

ΑΠ: Αυτό τον καιρό μόλις ολοκλήρωσα και παρουσίασα τη διδακτορική διατριβή μου στη Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ με θέμα « Το τεκμήριο αθωότητας στο διοικητικό δίκαιο». Αυτή είναι η ακαδημαϊκή πτυχή της καθημερινότητας μου. Εργασιακά, διδάσκω μαθήματα δικαίου σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού εξ αποστάσεως. Η Νομική Επιστήμη είναι για μένα σταθμός, τόσο στην εκμάθηση κατά τη διάρκεια των σπουδών μου όσο και στη μεταλαμπάδευση της γνώσης σήμερα στους φοιτητές μου. Παράλληλα, ασχολούμαι με τα κοινά ως εκλεγμένη από το 2010 Δημοτική Σύμβουλος στο Δήμο Διονύσου, έχοντας διατελέσει Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, Πρόεδρος της Δημοτικής Επιτροπής Διαβούλευσης, εκλεγμένο μέλος της Σχολικής Επιτροπής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και ούσα σήμερα εντεταλμένη εθελοντισμού, διαβούλευσης και ισότητας αλλά και μέλος της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής του Δήμου Διονύσου. Η ενασχόληση μου αυτή ειδικά στο ρόλο της Εντεταλμένης για ζητήματα Εθελοντισμού, Διαβούλευσης και Ισότητας με βοηθά να έρχομαι σε καθημερινή επαφή με την κοινωνία και να αγωνίζομαι για τις μεγάλες αλλαγές που πρέπει να γίνουν σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης και λειτουργίας των θεσμών. Όλα τα παραπάνω, προσπαθώ να τα ισορροπήσω με την οικογενειακή καθημερινότητα, καθώς είμαι μητέρα δυο παιδιών ηλικίας 2 και 3 ετών, στα οποία επιδιώκω να παρέχω με το σύζυγό μου την οικογενειακή γαλήνη για να αναπτύξουν την προσωπικότητα τους ανεμπόδιστα.

Ερώτηση 2: Πως κρίνεις την παρουσία και τον ρόλο της γυναίκας του σήμερα στην πολιτική ζωή αγαπητή Σοφία;

ΑΠ: Η γυναίκα, σήμερα, στην πολιτική ζωή, φυσικά και βρίσκεται σε διαφορετική θέση σε σχέση με άλλες δεκαετίες, αλλά υπάρχουν πολλά ακόμη βήματα για να επιτευχθεί η πραγματική ισότητα. Αν σκεφτεί κανείς ότι η πρώτη γυναίκα Βουλευτής εκλέχθηκε πριν 70 χρόνια, ένα χρόνο μετά το δικαίωμα των γυναικών να ψηφίζουν, έχουμε ως φύλο καταφέρει πολλά. Κάθε γυναίκα σε θέση ευθύνης στην πολιτική ζωή αποτελεί μια νίκη για όλες μας, που δίνει ώθηση στην προσπάθεια μας για ένα κόσμο πραγματικής και όχι μόνο θεσμικής ισότητας και εκπροσώπησης. Οι γυναίκες έχουμε πολλά να δώσουμε στην κοινωνία, έχουμε τη γνώση, τη διάθεση και τη δύναμη και δεν είναι τυχαίο που πολύ συχνά επιτυγχάνουν οι γυναίκες στην πολιτική ζωή να αλλάζουν τα πράγματα. Βεβαίως, αυτό δεν είναι και δεν πρέπει να γίνεται πεδίο αντιπαράθεσης με τους άντρες στην πολιτική ζωή, ούτε γενικότερα στην κοινωνία. Το όραμα της ισότητας των φύλων, άλλωστε, για το φεμινιστικό κίνημα ιστορικά δεν ήταν ποτέ ένα όραμα επικράτησης του ενός φύλου έναντι του άλλου.

Ερώτηση 3: Ποιο το μεγάλο θετικό της Ελλάδας μας, γενικά και καθολικά, κατά την κρίση σου;

ΑΠ:  Πιστεύω ότι είναι δύσκολο κανείς να διαλέξει μόνο ένα σε μια χώρα με τόση φυσική ομορφιά αλλά και ιστορία. Θα έδινα περισσότερη σημασία, ωστόσο, στον πολιτιστικό πλούτο, που έχει αναπτυχθεί διαχρονικά στη χώρα μας από ποιητές και συγγραφείς μέχρι και επιστήμονες. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πάρα πολλοί επιστήμονες που διαπρέπουν στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό. Αυτό είναι το δυναμικό που θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του μέλλοντος.

Ερώτηση 4: Ποιο το μεγάλο αρνητικό επίσης;

ΑΠ: Η ερώτηση αυτή είναι δύσκολη γιατί η αυτοκριτική είναι πάντα ο δύσκολος δρόμος. Θα έλεγα όμως ότι είναι και πολύ ενδιαφέρουσα. Νομίζω ότι το μεγαλύτερο αρνητικό στοιχείο μας είναι ότι πρέπει να έρθουν τα δύσκολα για να θυμηθούμε να λειτουργούμε ως κοινωνία. Πολύ συχνά διαλέγουμε το ατομικό συμφέρον έναντι του συλλογικού και για αυτό η Ελλάδα μας πολλές φορές περνά δύσκολα. Ιστορικά όλες οι καταστροφές ήρθαν γιατί δεν δρούσαν οι έχοντες την εξουσία με βάση το συλλογικό συμφέρον, αλλά το ατομικό. Πιστεύω βαθιά ότι η γενιά μου, που πέρασε τόσες δυσκολίες, θα καταφέρει να το αποβάλλει αυτό και θα παραδώσουμε στα παιδιά μας έναν τόπο που δε θα νοιαζόμαστε για τον διπλανό μας μόνο στα δύσκολα, αλλά πάντα. Έτσι τα δύσκολα θα είναι λιγότερα. Εξάλλου, έχουμε αποδείξει ότι όταν δρούμε με γνώμονα το συλλογικό συμφέρον, συχνά σε δύσκολες καταστάσεις, τα αποτελέσματα είναι ιδιαίτερα θετικά. Άλλωστε, και άλλες κοινωνίες, όχι μόνο η δική μας, έχουν πετύχει την πρόοδο τους, που συχνά θαυμάζουμε, βασιζόμενες στη λογική της επικράτησης του συλλογικού συμφέροντος έναντι του ατομικού.

ΕΡΩΤΗΣΗ 5: Θα αλλάξει κάτι προς την θετική έννοια με τη συμμετοχή των νέων στα κοινά;

ΑΠ: Η συμμετοχή στα κοινά ανεξαρτήτως ηλικίας είναι αυτή που αλλάζει τα πράγματα. Όσον αφορά τους νέους είναι δεδομένο ότι όπου και αν συμμετέχουν αλλάζουν τα πράγματα με θετικό τρόπο. Είναι και λογικό διότι η νεότητα και η γνώση που πλέον οι νέοι κουβαλούν με τις προσλαμβάνουσες που έχουν θα φέρουν καινούριες ιδέες για το πως πρέπει να δράσουμε, σε έναν κόσμο που αλλάζει. Είναι νομοτέλεια πλέον ότι οι νέοι καταλαβαίνουν τον κόσμο διαφορετικά, πιο γρήγορα και πιο άμεσα. Χρειάζεται να μπούμε όλοι στη διαδικασία της συμμετοχής, να πάρουμε το δικό μας μέλλον στα δικά μας χέρια. Οι νέοι και ξέρουν και μπορούν. Είναι ώρα να το αποδείξουμε. Αξίζει βεβαίως να τονίσω ότι στην προσπάθεια μας αυτή, χρειάζονται και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία να μας μεταδώσουν τη δική τους οπτική μέσω των εμπειριών τους, από τις οποίες μπορούμε να αντλούμε αναγκαία γνώση και να αποδίδουμε τον προσήκοντα σεβασμό.

ΕΡΩΤΗΣΗ 6: Μια σκέψη σου, φωτεινή και αισιόδοξη για το αύριο;

ΑΠ:  Μια αισιόδοξη σκέψη που κάνω είναι ότι με την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας οι ασθένειες θα μειωθούν, η ποιότητα ζωής και οι πόροι για όλους θα αυξηθούν και θα νικήσουμε την κλιματική αλλαγή. Είναι σκέψεις πιο καθολικές, αλλά πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε ως σύνολο. Σε αυτές τις μάχες δεν υπάρχουν διαχωρισμοί. Ειδικά στην εποχή που ακόμη ζούμε, με την πανδημία και τις συνέπειες της, ήταν, όπως αποδείχθηκε, η επιστήμη που έδωσε απαντήσεις με πρωτόγνωρη ταχύτητα. Παράλληλα, είναι πλέον ορατές οι προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής, αλλά με τη γνώση των ειδικών και τις προσπάθειες όλων μας πιστεύω ότι θα καταφέρουμε να ανταπεξέλθουμε και να κάνουμε το περιβάλλον που ζούμε καλύτερο.