«Ο κυβερνητικός λαϊκισμός απειλεί το πραγματικό άσυλο των ιδεών» (Άρθρο στο axianews.gr)

Όλοι γνωρίζουν την κατάσταση που επικρατεί στα ελληνικά πανεπιστήμια. Καθηγητές, φοιτητές και διοικητικό προσωπικό καθημερινά γίνονται μάρτυρες ανομίας, καθώς τα πανεπιστημιακά ιδρύματα έχουν αφεθεί στην τύχη τους, με τη βία, τα ναρκωτικά, τον εκφοβισμό, τις καταλήψεις και την φίμωση όσων αντιδρούν, είτε αυτοί είναι καθηγητές, είτε είναι φοιτητές να βρίσκονται στο καθημερινό πρόγραμμα.

Σήμερα, το πανεπιστημιακό άσυλο και η ουσία του έχει καταλυθεί υπό την στρεβλή αντιμετώπιση του, η οποία το έχει καταστήσει άσυλο ασυδοσίας και όχι άσυλο ιδεών.

Όταν μιλάμε για ένα σύγχρονό κράτος οφείλουμε να δεχόμαστε ότι αναγκαίο αντανακλαστικό του αποτελεί η δίωξη της εγκληματικότητας και η εξασφάλιση της ασφάλειας του πολίτη, την οποία πρέπει όλοι μας να διευκολύνουμε.

Το πανεπιστημιακό άσυλο πρέπει να πάψει να αποτελεί άσυλο άλλων αξιόποινων πράξεων. Ξεκάθαρη ευθύνη της πολιτείας να διαφυλάξει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών από την προσφορά στέγης σε αξιόποινες πράξεις μελών ή μη της πανεπιστημιακής κοινότητας.

Σκεφτείτε τι θα κάνατε αν, για παράδειγμα, αυτά που γίνονται σε πολλά πανεπιστήμια της χώρα συνέβαιναν στην αυλή του σπιτιού σας και βρίσκονταν σε κίνδυνο η ίδια σας η οικογένεια. Προφανώς θα καλούσατε την αστυνομία. Γιατί όμως αυτό αποτελεί ταμπού για αρκετούς διοικούντες των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων μας, η απραξία των οποίων οδηγεί στην απαξία των πανεπιστημίων μας και ποικίλες έκνομες καταστάσεις;

Προσέξτε όμως, εδώ πρέπει να υπάρχει ένας ξεκάθαρος διαχωρισμός, μεταξύ των δημοκρατικών διαδικασιών και της αστυνομοκρατίας, όχι μόνο στα πανεπιστήμια αλλά σε όλες τις μορφές της καθημερινότητας.

Για να εξυγιανθούν τα πανεπιστήμιά μας και να μπορούν φοιτητές και καθηγητές να εκπληρώσουν απερίσπαστοι την αποστολή τους πρέπει να υπάρξει πολιτική βούληση, όχι μόνο λόγια που χαϊδεύουν τα αυτιά του κομματικού ακροατηρίου της εκάστοτε κυβέρνησης.

Η προληπτική αστυνόμευση δεν είναι η μόνη λύση και στη συγκεκριμένη περίπτωση, η κυβέρνηση επιχειρεί να γίνει αρεστή σε μια μερίδα της κοινωνίας την οποία πάντα γοήτευε η επιβολή της εξουσίας, ενώ ταυτόχρονα αρνείται να δεχτεί ότι υπάρχει γενικότερο πρόβλημα εγκατάλειψης των ελληνικών πανεπιστημίων.

Το Κίνημα Αλλαγής έχει καταθέσει ολοκληρωμένη και σαφή πρόταση για τη ρύθμιση του ζητήματος, χωρίς ιδεοληψίες και ρομαντισμό, με ρεαλισμό και συναίσθηση του ιστορικού πλαισίου του πανεπιστημιακού ασύλου.

Η πρότασή μας είναι γενναία και προβλέπει την εφαρμογή της κοινής νομοθεσίας, χωρίς απόφαση οποιουδήποτε πανεπιστημιακού οργάνου, για όλες τις αξιόποινες πράξεις, ακόμη κι εκείνες που τελούνται εκτός πανεπιστημίου – στοιχεία που δεν περιλαμβάνονται στη φλύαρη αλλά επικίνδυνα γενική πρόταση της κυβέρνησης.

Το δίλημμα εδώ είναι ξεκάθαρο. Ή θα εργαστούμε όλοι μαζί, με ειλικρίνεια για μια ιστορικά αναγκαία συναντίληψη ή υπάρχει μοναχά η ικανοποίηση του κομματικού ακροατηρίου της Ν.Δ. Η κυβέρνηση ή θα απεμπλακεί από τις αγκυλώσεις της και θα χτίσει συναινέσεις ή θα πορευτεί μόνη, παραδομένη σε έναν λαϊκισμό, που «καταργεί» το πραγματικό άσυλο των ιδεών.

Επανάσταση σήμερα δεν είναι η διαστρέβλωση της μεγάλης ιδέας του πανεπιστημιακού ασύλου, αλλά οι ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις ώστε η δημοκρατία να λειτουργεί για όλους και να μπορέσουμε να μορφώσουμε τα παιδιά μας με πραγματικές αξίες, σε ασφαλές περιβάλλον.