«Χωρίς υποδομές το τουριστικό προϊόν σύντομα θα καταρρεύσει» (Άρθρο στο kontranews.gr)

Καθώς η τουριστική περίοδος είναι στο φόρτε της, ακούμε και κάνουμε συνεχώς συζητήσεις σχετικά με το πόσο ακριβές είναι πλέον οι διακοπές στην Ελλάδα για τη μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων, γεγονός που προφανώς πρέπει να απασχολήσει όλους όσοι ασχολούνται με τον κλάδο.

Η συζήτηση αυτή, όμως, περί ακρίβειας, όσο σωστή κι αν είναι, αποπροσανατολίζει από μια σοβαρότερη πτυχή του τουριστικού αφηγήματος, του ζητήματος των υποδομών.

Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα που δύσκολα μπορεί να υποστηρίξει αυτή την τουριστική έκρηξη που παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια, καθώς η χώρα μας, όπως καθημερινά όλα δείχνουν, δεν αντέχει τόσο μεγάλο αριθμό επισκεπτών. Το αποτέλεσμα είναι οι υποδομές μας να μην μπορούν να ακολουθήσουν τους ρυθμούς της τουριστικής ανάπτυξης που βιώνουμε, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Δρόμοι, συγκοινωνίες, θέσεις στάθμευσης, λιμάνια, βιολογικοί καθαρισμοί, αποκομιδή σκουπιδιών και φυσικά οι υποδομές υγείας είναι λίγα μόνο από τα μέτωπα στα οποία η χώρα έχει φτάσει πλέον σε κρίσιμο σημείο.

Ειδικά το θέμα της ανεπάρκειας των υποδομών υγείας τις τελευταίες ημέρες έχει «ξεσκεπαστεί» με τον πιο δυσάρεστο τρόπο, καθώς φτάνουν σε γνώση μας τραγικά περιστατικά, όπως για παράδειγμα ο σοκαριστικός θάνατος της 19χρονης εγκύου στη Νέα Μάκρη που περίμενε για ώρες το ΕΚΑΒ ή της 63χρονης που πέθανε αβοήθητη στην καρότσα φορτηγού περιμένοντας ασθενοφόρο στην Κω ή του 65χρονου στην Εύβοια, τον οποίο μετέφεραν οι συγγενείς του στο νοσοκομείο επειδή δεν υπήρχε άλλος τρόπος να φτάσει στο νοσοκομείο ή ακόμα και της τουρίστριας σε ταβέρνα της Χαλκιδικής.

Μια παρένθεση εδώ. Είναι, τουλάχιστον, εξοργιστικό και προσβλητικό προς τους συγγενείς των θανόντων, να βγαίνει ο Πρωθυπουργός και να λέει, κατά την επίσκεψη του στο νοσοκομείο του Άγιο Σάββα μάλιστα, πως «το ΕΣΥ λειτουργεί σε αξιοζήλευτα επίπεδα» όταν τα προηγούμενα 24ωρα χάθηκαν ζωές λόγω των αδυναμιών του συστήματος υγείας, ειδικά γνωρίζοντας πως το κόμμα του απαξίωσε συστηματικά την δημόσια υγεία.

Επιστρέφοντας, όμως, στις υποδομές πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτές αφορούν το σύνολο των επισκεπτών, ανεξαρτήτως οικονομικής επιφάνειας, καθώς και τους μόνιμους κατοίκους της χώρας, που σε πολλές περιπτώσεις έχουν φθάσει να μη μπορούν να ζήσουν στο σπίτι τους, ειδικά στα νησιά ή πέριξ των μεγάλων λιμανιών της χώρας.

Εφόσον θέλουμε να ενισχύσουμε και να αναπτύξουμε τη «βαριά βιομηχανία» της χώρας μας, τον τουρισμό, θα πρέπει να λάβουμε άμεσα μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση και όχι μόνο μέσα από τα λεγόμενα «μεγάλα έργα», αλλά και τα ζητήματα καθημερινών υποδομών, τους κάδους σκουπιδιών στις παραλίες, τη διασφάλιση θέσεων στάθμευσης, της διευκόλυνση των ΑμεΑ, την τήρηση των βασικών κανόνων υγιεινής, τους ασφαλείς δρόμους, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς αλλά και όλων όσων θα αναβαθμίσουν την ποιότητα στο τουριστικό μας προϊόν, αλλά και της ζωής των πολιτών της χώρας μας.

Πέρα από τον προφανή προβληματισμό, πολιτικό και μη, πρέπει όλοι να κινήσουμε γη και ουρανό για να γίνουν οι απαραίτητες βελτιωτικές ενέργειες. Αυτοδιοίκηση, επιχειρηματίες και φυσικά το κράτος οφείλουν να προχωρήσουν ο καθένας από το μετερίζι του σε έργα υποδομής πριν φτάσει η χώρα στο όριο της.

Παράλληλα, βασική προτεραιότητα πρέπει να καταστεί η κατάστρωση ενός εθνικού σχεδίου βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης, που θα τηρεί τις αναγκαίες ισορροπίες μεταξύ της τουριστικής ανάπτυξης, της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και του σεβασμού της ζωής των μόνιμων κατοίκων, καθώς χωρίς κοινωνική συνοχή δεν μπορεί να ευδοκιμήσει κανένα σχέδιο.

Ειδάλλως, τα ρεκόρ που βιώνουμε και τα έσοδα που εισπράττουμε από τον τουρισμό θα αποτελέσουν σύντομα παρελθόν από τη μια και από την άλλη θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές «καμένη γη».