«Αντί για λουλούδια και ευχές, ζητάμε ισότητα» (Άρθρο στο kontranews.gr)

Την Τετάρτη «γιορτάσαμε» την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, μια ημέρα εν πολλοίς παρεξηγημένη καθώς στην ουσία σηματοδοτεί την επέτειο των κινητοποιήσεων των  σουφραζέτων στη Νέα Υόρκη το 1909, οι οποίες διεκδίκησαν καλύτερες συνθήκες εργασίας, μεγαλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου και όχι μια ανάλαφρη γιορτή.

Σήμερα η ημέρα αυτή χρησιμοποιείται δίχως μνήμη και χωρίς ουσιαστική υπόσταση ως η μέρα της γυναίκας, της μανούλας, της συντρόφου, της φίλης, μιας ημέρας που στέλνεις ευχές και προσφέρεις λουλούδια. Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας έχει καθιερωθεί ως δικαιολογία για το υποκριτικό ενδιαφέρον για το φύλο που εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται «αδύναμο», δηλαδή ως κατώτερο, και ταυτόχρονα δίνει ένα ακόμη άλλοθι ώστε να αντιμετωπίζεται και ως κατώτερο.

Αυτή η «ελαφριά» προσέγγιση της ημέρας αποτελεί πλήγμα για τους αγώνες και τις διαχρονικές προσπάθειες των γυναικών για ισότητα, μια ισότητα που σήμερα δεν προκύπτει.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα πρόσφατα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, που με έρευνα τους αποκαλύπτουν ότι οι γυναίκες, κατά μέσο όρο, έχουν μόνο το 77% των νομικών δικαιωμάτων που απολαμβάνουν οι άνδρες.

Μάλιστα, ο ρυθμός των μεταρρυθμίσεων προς την κατεύθυνση της ισότητας έχει διολισθήσει σε χαμηλά 20ετίας και για να επιτευχθεί η νομική ισότητα θα χρειαστούν επιπλέον 1.549 μεταρρυθμίσεις, κάτι που με τους σημερινούς ρυθμούς απαιτεί 50 χρόνια.

Την ημέρα αυτή λοιπόν αντί λουλουδιών ζητάμε την κατάρριψη των σεξιστικών κλισέ που ακολουθούν εκατομμύρια γυναίκες στην καθημερινότητα τους.

Ζητάμε για την ίδια δουλειά να μην παίρνουμε τα δυο τρίτα του μισθού των ανδρών συναδέλφων μας. Στην ΕΕ οι γυναίκες αμείβονται με ωρομίσθιο 14,1% λιγότερο από τους άνδρες κατά μέσο όρο, κάτι που ισοδυναμεί με δυο μισθούς λιγότερους τον χρόνο, γεγονός απαράδεκτο.

Ζητάμε θεσμική παρέμβαση ώστε να καταπολεμηθούν οι γυναικοκτονίες και η έμφυλη βία στην Ελλάδα, που έχουν πάρει διαστάσεις επιδημίας τα τελευταία χρόνια.  

Ζητάμε κράτος πρόνοιας για όλες τις γυναίκες χωρίς διακρίσεις.

Ζητάμε την δέσμευση της Πολιτείας και της κοινωνίας για να εξασφαλίσουν πραγματικά ισότιμο ρόλο, ίσες ευκαιρίες και σεβασμό στις γυναίκες.

Ζητάμε την ίση συμμετοχή γυναικών και ανδρών στα κέντρα λήψης αποφάσεων, και αυτό φυσικά συμπεριλαμβάνει και τον τομέα της πολιτικής.

Μπορεί πληθυσμιακά οι άνδρες με τις γυναίκες στην Ελλάδα να είναι σχεδόν μοιρασμένοι ωστόσο κάτι τέτοιο δεν αποτυπώνεται στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, όχι μονάχα σήμερα, αλλά διαχρονικά.

Σε όλο το μήκος της 30ετούς χρονικής περιόδου 1989 – 2019 το μέσο ποσοστό εκπροσώπησης των γυναικών ανήλθε στο 16,1%, ενώ στην υπάρχουσα Βουλή, μεταξύ των 300 βουλευτών, γυναίκες είναι 62 βουλευτές, δηλαδή, το 19,3% της σύνθεσης της νέας Βουλής, νούμερο πραγματικά αποκαρδιωτικό.

Το στοίχημα για όλους μας πρέπει να είναι η συμμετοχή περισσότερων γυναικών στα κοινά και σε όλο το φάσμα της πολιτικής. Πρέπει να αγωνιστούμε όλοι γι’ αυτό, όχι γιατί επιβάλλεται από τις νομικές ποσοστώσεις αλλά γιατί υπάρχει  ανάγκη για νέα πρόσωπα και νέες ιδέες στα κοινά του τόπου μας.